Monday, July 25, 2005

Noong Simple pa ang mundo

Noong simple pa ang mundo,
payapang namumuhay ang mga tao
malinis ang paligid, walang away, walang gulo.
May pag-ibig, kapayapaan at pagbibigayan,
walang inggit, walang takot at pag-aalinlangan.

Noong simple pa ang mundo,
Luntian ang kulay ng kapaligiran
at bughaw naman ang bakas ng kalangitan.
Ang mga bundok ay hitik sa puno at bunga,
Salat sa kalat, walang basura at bihira ang baha.

Noong simple pa ang mundo,
kay daming isda sa karagatan ang lumalangoy
walang dumi o basurang animoy nanaghoy.
Sama samang lumilipad ang mga ibon sa himpapawid
na parang mga angel na nagsisipag awit.

Noong simple pa ang mundo,
sa paligid ay naglalakbay ang sariwang hangin
at ang mga batang naglalaro ay kay sarap tanawin.
Ang buhay ay parang munting paraiso
at di kailanman ipagpapalit sa kahit na ano.

Ito ay dahil noon, simple pa ang mundo,
di tulad ngayon na napaka-komplikado.
Ngayo’y kay dami nang sa paligid ay binago
kung kaya’t pati ang tao ay nagbago.

Maitutring pa bang isang kayamanan
ang dating mala-paraisong kapaligiran?
O magsisilbi na lamang na magandang alaala
sa ating puso’t isipan ang isang kahapong kay ganda?


by: jheng manalang prado

No comments:

Post a Comment